Paul Jeremy: Solemnly swear that I am up to no good...

Prezentuję Wam dzisiaj zdjęcia z mojego pobytu w Gdyni – mieliśmy szczęście, słońce prażyło porządnie, więc mogliśmy cieszyć się wakacyjną pogodą, a ja dodatkowo byłem straszliwie zadowolony, bo nie musiałem nosić moich okropnych, zielonych kaloszy(fakt warty uwagi – to był pierwszy Opener od kilku lat, kiedy to teren festiwalu nie przypominał bagna!). Jako, że wewnątrz jestem jeszcze dzieckiem(na zewnątrz zresztą też), pozwoliłem mojej nieskończonej miłość do Harry’ego Pottera nadać cielesny kształt i zamówiłem sobie Eko torbę z inkantacją z trzeciej części – wtajemniczeni wiedzą do czego służyła, a reszty pewnie to nie interesuje.

Mamy wakacje, więc również więcej czasu wolnego, dlatego pomyślałem, że polecę wam kilka fajnych filmów, które ostatnio obejrzałem i przypadły mi do gustu. Na pochmurny wieczór – taki jak dzisiaj w Białymstoku – mam propozycję idealną: „U niej w domu” – świetny thriller znanego i cenionego francuskiego reżysera François Ozon, który sprawnie i w intrygujący sposób opowiada nam historię o fascynacjach – podstarzałego nauczyciela swoim uczniem i owego ucznia matką jego kolegi z klasy. Obie relacje wykraczają poza kanon przyjętych zachowań etycznych, wzbudzając u mnie gęsią skórkę, zdziwienie i konsternację na przemian! Film wciąga w stu procentach!

Kolejna bardziej komediowa propozycja to „Kwartet”. Czołówka utytułowanych angielskich aktorów starszego pokolenia na czele z Maggie Smith wciela się w rolę mieszkańców domu starców dla emerytowanych śpiewaków operowych. Przezabawny komediodramat w którym wątek starości i przemijania przeplata się ze wspaniałą muzyką operową(nie sądziłem, że mi się spodoba!) by stworzyć obraz nadziei i pasji, która nigdy nie przemija – bo niezależnie od wieku można zarażać entuzjazmem i być pozytywnie nastawionym do życia.

Zastanawialiście się na czym polegał fenomen Marilyn Monroe – ja tak, ale po obejrzeniu „Pół żartem, pół serio”(1959) już rozumiem. Marilyn była osobą obdarzoną niezwykłym urokiem osobistym, który niemal emanował z ekranu, więc nie dziwię się, że stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd na świecie i ikoną piękna. Poza tym, mam sentyment do czarno-białych filmów, więc „Pół żartem…” oglądałem z przyjemnością!

A ostatnio w kinie byłem na „Iluzji” i przeżyłem miłe zaskoczenie, bo nie spodziewałem się czegoś tak dobrego! Film porusza dość interesujący temat, mianowicie opowiada o grupie najbardziej utalentowanych iluzjonistów, którzy zdobywają niezwykłą popularność po tym, jak podczas spektaklu rabują bank na innym kontynencie. Naprawdę dobra rozrywka na wysokim poziomie, dodatkowo kilka ciekawych zagwozdek umysłowych i zaskakująca niespodzianka na koniec! Szczerze polecam.